آرزو می‌‌کنم که هیچ گاه جنگی رخ ندهد که حتی تصور عواقب آن ناممکن است. مباد روزی بر خرابه‌ها یمان هان بنشینیم و حسرت گذشته بخوریم که دیگر راهِ بازگشتی نخواهد بود.
برخورد یک موشک به ایران میتواند افکار عمومی جهانیان را از مشکلات اقتصادی اروپا و آمریکا برگرداند و از جنگی تمام عیار میتواند مانند حمله به عراق در سال 91 به اقتصاد دنیا جان تازه ای ببخشد .نگاهی به برخورد غرب با مسئله لیبی و سوریه نشانگر آن است که کشورهایی مانند امریکا تمایل بیشتری دارند که به شکل هوایی و یا زمینی در سرزمینی وارد بازی جنگ شوند که نفت در لایه های زیرین خاک آن خفته باشد ! و معلوم نیست که این بوی کباب است که به مشام میرسد و یا بوی جنگ .حال اگر خدای ناکرده جنگی در هر ابعادی در سرزمین مادری شعله ور شود دود ان در چشم مردم خواهد رفت و بدون شک کسانی که مقدمات دخالت نظامی یک نیروی نظامی را در ایران باز کرده اند به اندازه خود مردم از این مسئله ضربه نخواهند خورد . جالب است که همیشه در چنین موقعیتی طرف ضعیف تر شروع به رجز خوانی میکند و این موضوع قبل از حمله نظامی به عراق و لیبی هم تجربه شده بود. در اخر برای روشن شدن ذهن هموطنان برای مقایسه قدرت نظامی ایران و آمریکا میتوان به بودجه های نظامی انها نگاهی انداخت . قدرت نظامی آیالات متحده در مجموع حدود 7000 برابر توان نظامی ایران است .
امید وارم اخبار این روزها فقط رجز خوانی باشد و بس .......
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر