دور نیست حل معمای خلقت

یک با در همین حرف اول نوشتیم که اگر دانشمندان  و شرکتهای تحقیقاتی جهان همان قدر که  برای بهتر کردن کیفیت لوازم آرایش خانمها ! سرمایه گذاری کرده اند،  برای اثبات علمی وجود خالق هستی سرمایه گزاری کرده بودند، تا حالا خیال کسانی که به نوعی یک موجود «یکتا و بی همتا و  حّی و توانا » را  ماوراء همه چیز میدانند و  هم خیال آنها که همه  هستی رو زائیده یک اتفاق میبینند راحت کرده بودند  .

یکی دو روز گذشته سر تیتر اخبار علمی جهان مربوط با آزمایشگاهی  بود که در عمق 100 متری زمین با مشارکت  80 کشور جهان در مرز بین سوئیس و فرانسه ساخته شده است .

ساخت این آزمایشگاه  با هزینه های سرسام آور پس از 13 سال کار گروهی هزاران دانشمند و مهندس به این امید پیش رفته است که بشر  با استفاده از آن شاید بتواند بسیاری از سوالات بی جواب علم فیزیک را پاسخگو باشد . 

این آزمایشگاه شامل یک تونل به طول 27 کیلومتر است که به شکل دایره در عمق 100 متری زمین ساخته شده است . 

آنچه دانشمندان به وسیله این آزمایشگاه آن را جستجو میکند برای خود  آنها هم کاملا مشخص نیست ! و از همه مهمتر هیچ کس نمیتواند پیش بینی کند که نتایج حاصل از  اطلاعات به دست آمده از این آزمایشگاه چه وقت، و به چه مقدار پایه های علم را برای بشر جابجا خواهد کرد . ولی آنچه مسلم است فیزیکدانان جهان عقیده دارند که این آزمایشگاه وسیله ای است که میتواند دیدگاههای بشر را در رابطه با عالم هستی به شکل اساسی تغییر دهد و به قولی   شاید دانشمندان مجبور شوند در مورد آنچه در 40 سال گذشته در رابطه با جهان هستی میاندیشیده اند تجدید نظر کنند . 

روزی که دانشمندان وجود  ذره ای به نام الکترون را به شکل اتفاقی کشف کردند هرگز تصور هم نمیکردند که کشف الکترون   یکی از پایه های  اساسی علوم و تکنولوژی در قرن بیستم باشد . 

بسیاری بر این عقیده اند که یافته های حاصل از این آزمایشگاه که Large Hadron Collider نامیده میشود میتواند ده ها بار مهمتر از کشف الکترون باشد . این یافته ها میتواند کلید معمای چگونگی تشکیل انفجار بزرگ و جواب به بسیاری از سوالات غیر قابل حل علم امروزی مانند ماده سیاه ، ضد ماده و ....باشد . 

دانشمندان امید دارند توسط این دستگاه  شتابدهنده غول پیکر به ماهیت ذرات بنیادینی پی ببرند که  تجسم کوچکی آنها از محدوده توانایی ذهن بشر خارج است و در عین حال اهمیت آنها به حدی است که این ذرات را  « ذره الهی » نامیده اند  .

شاید نام گذاری این ذره بنیادین که در سال 1964 توسط فیزیکدان اسکاتلندی  به نام هیگز  به دنیا معرفی شد به « ذره الهی » یک اتفاق نباشد . شاید در چند دهه آینده به شکل علمی بتوان دعوای بین دانشمندان و فلاسفه را بر سر خلقت تمام شده فرض کرد . 

ورود به تعاریف تکنیکی این تحول علمی از حوصله حرف اول خارج است ولی از شما دعوت میکنم  خبر مربوط به این واقعه را دست کم نگیرید شاید این روزها در تاریخ به عنوان مهمترین روزهای  تاریخ بشریت ثبت گردد. 

 هفته نامه خلیج فارس: وحید گواهی