آزادی عقیده به سبک یرانی

برای کاری به یکی از فروشگاههای ایرانی رفته بودم به شکل اتفاقی خانمی رو دیدم که داشت یکی یکی هفته نامه های فارسی رو برمیداشت ایشون وقتی متوجه شدند که من هم منتظرم که روزنامه بردارم رو به بنده کرد و گفت « اینها که خوندن نداره فقط برای جدولش بر میدارم » توی لحن صحبت و نگاه ایشون میشد این  پیام رو احساس کرد که « اگر این روزنامه ها مجانی است منتی هم بر سر ما نیست ما فقط جدول اون رو حل میکنیم » پیش خودم گفتم بیچاره  دست اندر کاران این روزنامه ها..... !! 

خلاصه از اون جا که با هفته نامه  خلیج فارس همکاری میکنم کنجکاو شدم و از ایشون پرسیدم خوب شما اگر اونها رو بخونید حتما یک مطلب خوندنی توی چهار تا روزنامه برای شما پیدا میشه !! با کمال تعجب این خانم رو به من کرد و گفت نه بابا من که نمیخونم . مثلا همین خلیج فارس توی ستون خوانندگان چند هفته پیش اشاره کرده بود که توی فلان رادیو از یک دین خاص حمایت شده ! این آقایون نمیدونند که این جا استرالیا است  آزادی عقاید وجود داره و این جا جمهوری اسلامی نیست که بشه مردم رو خفه کرد حرف نزنند ! ٬ به ایشون گفتم پس شما روزنامه ها رو میخونید ! گفت نه همیشه ولی این مطلب رو خوندم ! به ایشان گفتم من متوجه نشدم ٬ انعکاس نظر یک خواننده بدون نام بردن از کسی  چطور با اصول آزادی بیان تضاد پیدا میکنه ؟؟‌. اون خانوم بدون این که به صحبت من توجه کرده باشه ادامه داد ٬توی این مملکت میشه به جان هاوارد ( نخست وزیر  سابق !) فوش داد و عکس اون رو به شکل  سگ  هم کشید و به این میگن دموکراسی ولی این روزنامه ها فکر میکنند این جا هم جمهوری اسلامی که کسی نتونه در مورد یک دین حرف بزنه !! 

دیگه واقعا گیج شده بودم  با خودم گفتم خدا را شکر که این خانم روزنامه ها رو نمیخونه!!  و شاید هم این نوع نگرش مال اینه که ایشون زیاد مطالعه نمیکنند ولی هر چه فکر کردم نفهمیدم انعکاس نظرات خوانندگان یک روزنامه  (هفته نامه ) در ستون ارتباط با خوانندگان با اصل آزادی بیان  چطوری میتونه در تضاد باشه . پس از کمی تامل  همین سوال را دوباره از آن خانم کردم ولی جوابی که شنیدم با حرفهای قبلی هیچ فرقی نداشت . 

نمیدونم نتیجه گیری که کردم درسته یا نه ولی  فکر کردم که احتمالا بعضی از ما ایرانی ها اگر  از نظر دیگر ی خوشمون  نیامد  بدون در نظر گرفتن این که حرفی که میزنیم میتونه پایه منطقی داشته باشه یا نه شروع به مخالفت میکنیم . و  ای کاش اگر در مورد مطلبی اطلاع کافی نداشتیم با کمی تامل میتونستیم سراپا گوش شده و با شنیدن نظر دیگران به اطلاعات خود اضافه کنیم . یاد دوست عزیزی افتادم به نام علی امامی  که پس از 18 سال از آمریکا به ایران برگشته بود و با من در شرکتی همکار بود . ایشون پس از چند ماه کار  در ایران روزی به من گفت :من متوجه شدم که  غیر ممکنه از یک ایرانی سوالی بکنی و یا موضوعی رو مطرح کنی و ایشون در جواب چیزی برای گفتن نداشته باشه از بمب اتم گرفته تا جراحی مغز ٬ از کشت چغندر تا دلایل حمله مغول به ایران ٬ هر موضوعی که باشه  هم وطنان عزیز ما در مورد اون چیزی برای گفتن دارند و هیچ وقت صبر نمیکنند که شاید در جمع کس دیگری باشه که موضوع رو از اونها بهتر بدونه .

 فکر میکنم  یکی ا ز صفات جوامع غرب این باشه که این آدمها یاد گرفته اند که تا وقتی  در مورد موضوعی اطمینان حاصل نکرده اند سعی کنند در مورد اون اظهار نظر نکنند . 

در عین حال همه خوانندگان خلیج فارس آزاد هستند که نظرات خودشون رو در این نشریه منعکس کنند به شرط آن که با آبروی افراد بازی نکرده و به شخص  و یا عقیده ای توهین نکرده باشند .