فرض کنید برای انجام ماموریتی بسیار مهم و رسیدن به مقصدی حیاتی با چند تن از دوستان و آشنایان راهی سفری طولانی هستید . به دلیل طولانی بودن سفر هواپیما در میان راه توقفی یک روزه دارد و شما به همراه دوستانتان قرار است در هتلی مجلل شب را به صبح برسانید ٬ شما و همراهانتان هر یک بر حسب قدرت مالی خود اطاقی را در این هتل اجاره میکنید . شما که اطاق نسبتا خوبی نسیبتان شده است مدهوش جاذبه های این هتل چند ستاره شده و و به کلی فراموش میکنید که فقط همین یک شب را میهمان هستید و فردا باید به سفر مهم خود ادامه دهید ٬
به هر حال تمام شب را به گردش در هتل و خوشگذرانی میپردازید و بالاخره خسته و کوفته به خواب میروید . در اثر این غفلت صبح دیر از خواب بیدار شده و پرواز خود را به مقصد اصلی از دست میدهید وقتی به مبایل دوستان خود زنگ میزنید در میابید که غیر از تعدادی انگشت شمار ی که به سلامت صبح زود خود را به فرودگاه رسانده اند بقیه دوستان شما هم شرایطی مشابه داشته اند . یکی پولش را کامل خرج کرده و دیگری پاسپورتش را هم گم گرده است و....
میتوان تجسم کرد که حال و روز شما در چنین حالتی میتواند مانند دانش آموزی باشد نمیتواند از کنکور دانشگاه عبور کند و با حسرت نظاره گر موفقیت هم کلاسی های خود میباشد . فکر میکنم تجسم این که حال انسان در چنین شرایطی چگونه است زیاد مشکل نیست .
اگر قدمت تاریخ را میلیونها سال فرض کنیم اقامت ما روی کره خاکی نیز بی شباهت به گذراندن شبی در یک هتل میانه راه نیست . اگر به نوعی به بقا و زندگی پس از ترک جسم خاکی معتقد باشیم به راحتی میتوانیم تجسم کنیم که حتی صد سال زندگی زمینی در مقابل بقای دائم چشم به هم زدنی بیش نیست
بسیاری از ما بین دو گزینه ٬ خوشی در لحظه و یا سعادت آینده انتخاب اولی را بر میگزینیم و به مَثل معروف «سیلی نقد به از حلوای نسیه است» ٬ بسنده میکنیم ٬ خیلی از ما چنان جذب جذب زندگی روز مره خود میشویم که ترجیح میدهیم به این چیزها فکر نکرده و راحت زندگی کنیم و حتی شاید راحت ترین کار انکار خرافاتی مانند زندگی پس از مرگ باشد ! .
بسیاری از دانشمندان عقیده دارند که عقیده به زندگی ابدی حاصل تخیل انسانی است که سعی بر ان داشته تا بر ترس بر مرگ غلبه کند ولی دانش امروزی حد اقل این مسئله را به اثبات رسانده که مغز انسان به شکل ذاتی ( فطری ) برای خدا پنداری طراحی شده است و هنوز دانشمندان دلیلی برای آن نیافته اند .
به نظر میرسد که تا زمانی که علم جوابی برا ی این مسائل بیابد زمان زیادی باقی نمانده و به قول دوستی شاید اگر منافع مادی دانشمندان برای تحقیق در مورد ماورائ الطبیعه به اندازه کافی تامین شده بود دانشمندان تا امروز جواب لازم را پیدا کرده بودند.
سالانه صد ها میلیارد دلار در سراسر دنیا صرف تحقیقات پزشکی میشود ( بخوانید صرف همان یک شب اقامت در هتل ) ولی فکر نکنم در سراسر دنیا کسی یک سنت هم برای یافتن جواب سوالات ابدی بشر سرمایه گذاری کرده باشد
متن نوشته های منتشره در حرف اول هر هفته در هفته نامه خلیج فارس از انتشارات همشهری در سیدنی منتشر میشود
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر